Y Di-glod

 Wna i ddim clapio i chi – yr anghofiedig, llyffeitheiriog, di-glod.

Yn darnio’r stori ynghyd o’r olwg ar eu hwyneb, y gwaed.

Eiliadau mor enbyd, mor boenus.

‘Ro’n i wastad eisiau helpu pobl’ yn atseinio heibio goleuadau crynedig

a choffi oer wrth i chi dorchi llewys gan wybod

fod mam, brawd, neu gymydog rhywle ’n aros.

Alla i ddim clapio i chi – fforddolion. Yn pwytho gobaith mewn sifftiau

o du ôl i len, tu ôl i gwarel wydr.

Tafellau o groen ar sleidiau, eu hatebion lliw llachar

ynghudd mewn cymylau a smotiau inc. Ac eto rydych chi’n

mordwyo’ch ffordd at berson. Yn camu mewn i gartrefi llawn ewyn

ofn, cyn gadael rhywbeth siâp coflaid gynnes yn eich holau.

Feiddia i ddim clapio i chi – siamaniaid yn tywynnu mewn cysgodion.

Yn chwilio am belydrau gobaith, yn dal plasma at y golau.

Sut ydych chi’n consurio gwenau a llwyddiannau

heb gwsg na sicrwydd? Meithrin ffydd o dryblith chwilfriw.

Cleifion heb syniad am eich gwasanaeth,

yn geirio ‘troponin’ neu ‘lliniarol’ fel gweddi.

Cymerwch y pin, fy mhapur, y geiriau hyn i gyd.

Ond alla i ddim addo cymeradwyaeth i chi,

am fod clapio’n awgrymu fod y gwaith ar ben.

Hanan Issa, Bardd Cenedlaethol Cymru

cyfieithiad Cymraeg gan Grug Muse

Comisiynwyd y gerdd gan Llenyddiaeth Cymru i nodi 75 mlynedd ers sefydlu’r Gwasanaeth Iechyd Gwladol.