Copa’r Wyddfa

Ymrithiant o’r niwl, a’u hysfa am yr ucha’

yn eu gyrru’n drwmdroed luosog

ar lwybr caeth tua’r copa.

A pha hawl sy gen innau

warafun i’r rhain eu hunlun sydyn?

– wrth gipio’r top am ennyd

ac yna dychwelyd,

mor ansylweddol bellach

â’n cyndadau fu’n creithio’r mynydd gynt…

Fu neb o deulu Nain, â’u sgidiau hoelion mawr

ar gopa Rhita Gawr erioed,

‘mond twrio’n ddygn i’w ystlys

yn Chwarel Glyn

– ond mae’r Wyddfa’n wytnach na phawb…

Ac yn hualau fy hamdden innau,

nid stadiwm i’n campau yw’r mynydd i mi

ond cadeirlan i’r ysbryd

a’n camau’n cytseinio’n ysgafn

â’r camau a fu.

Ac yn yr unigeddau hyn

mae’r cynfyd main sy’n dyrchafu’r enaid

ac yn dwyn yr ysbryd mawr yn nes…

(comisiynwyd ar gyfer ‘Enaid Eryri’ gan Richard Outram; fe’i hatgynhyrchir yma drwy garedigrwydd y cyhoeddwr, Gwasg Carreg Gwalch)